Wszystkie blogerki mają włosową
historię? Mam i ja! ;) A tak na poważnie – chcę Wam opowiedzieć jak to się
stało, że stałam się włosomaniaczką i jakie etapy przechodziły moje włoski.
Zacznę może trochę wcześniej niż
wszyscy, bo od narodzin :D Miałam wtedy mocne, kręcone, kruczoczarne włosy.
Niestety – ów uroczy kolor zaczął blaknąć, a loczki się rozprostowywały, by
około 3-4 roku życia przybrać barwę ciemnego blondu.
Do komunii nie szłam jak
większość w długich do pasa włosów – u mnie w domu wszystkie kobietki miały
krótkie fryzury i mnie też od małego uczono, że moje włosy są dość słabe i
cienkie, na długie się nie nadają, a krótkie fryzurki są praktyczne, a przy tym
i włosy zdrowsze.
W tym błogostanie dożyłam do 5 klasy – wtedy wszystkie
dziewczynki z klasy nosiły się na długo – i ja też tak chciałam! Zaczęłam
zapuszczać i o dziwo szło mi rewelacyjnie! W 2 lata z włosów do ramion
(króciutkich, nadawały się tylko do spięcia w kucyka – małą kitkę) zapuściłam
włosy praktycznie do talii, a one znów zaczęły się delikatnie falować. Bez
żadnych rewelacyjnych metod i drogich kosmetyków! I tak przenosiłam piękne
długie naturalne włosy przez całe gimnazjum.
Potem jednak poszłam do liceum –
i wtedy zaczęły się eksperymenty. Pierwsze rozjaśnianie, a po nim obcięcie
włosów do łopatek, by „odżyły”. Rzeczywiście, było z nimi lepiej. Ale Blondynce
zachciało się kolejnej odmiany! I ścięła włosy ledwo za ramiona. Potem przyszły
eksperymenty kolorystyczne: od blondu po brąz, rudości, ciemną czekoladę (kolor
prawie czarny mi wyszedł!), a potem znów blond. Domyślacie się, w jak opłakanym
stanie znalazły się moje włosy. Obcięłam je więc do brody, na modnego wtedy
boba. I tego boba przenosiłam przez dobre 3 lata, szczęśliwa, że włosy stały
się niewymagające. Używałam jedynie szamponu, a potem odbudowującej odżywki.
Pantene, Schauma, Nivea, Elseve, Sunsilk – te marki gościły na moich półkach
najczęściej. Po zapuszczeniu włosów znów za ramiona, zaczęły mi się strasznie
puszyć końcówki. A więc cel – fryzjer. Ten polecony jednak spierniczył mi cała
fryzurę, cieniując, tnąc i kombinując tak, że co rano spędzałam przed lustrem
15 minut kręcąc włosy lokówką z okrągłą szczotką. Gdy po roku zdecydowałam się
odwiedzić inną fryzjerkę, ta złapała się za głowę, trochę wyrównała nierówne
cięcie poprzedniczki i zapytała o moją pielęgnację włosów. Odpowiedziałam: no
normalnie, dobry szampon i odżywka! Ta się tylko uśmiechnęła (domyślam się już
dlaczego, sama bym tak teraz zareagowała) i poleciła mi fryzjerskie serum na
końcówki – obecnie nie pamiętam nazwy, ale wiem że robiło z moimi końcówkami
cuda. Po jego stosowaniu mogłam spokojnie zapuszczać włosy a do fryzjera
chodziłam raz na 7 – 8 miesięcy. Potem cóż, fryzjerka wyjechała, a po moim
serum pozostały wspomnienia… Tak było ok. 2 lata temu.
Obecnie – od roku świadoma
włosomaniaczka unikam praktycznie wszystkich w/w firm. Analizuję składy. Wiem,
że szampon ma jedynie oczyścić włosy, a od odbudowy to jest maska i odżywka.
Olejuję włosy. Używam termoochronnych kosmetyków, jeśli na większą okazję kręcę
je lokówką. Unikam suszarki, a jeśli już muszę jej użyć, to jedynie chłodny
nawiew wchodzi w grę. Wiem, że w zapuszczaniu nie chodzi o ilość, ale o jakość
kosmyków – lepiej mieć 5 cm krótsze, ale zdrowe, a nie rozdwojone strąki. Mam włosy
do łopatek – a celem jest fryzura z gimnazjum, czyli włoski do talii. Wiem, że
potrzebuję na to ok. 2 - 3 lat (łącznie z ich wyrównaniem z cieniowania) ale wierzę, że mi się uda – wystarczy trochę
cierpliwości i odpowiednia pielęgnacja wg upodobań moich włosów.
P.S. Nie znam się na żadnych
emolientach czy innych cudach – chcę Wam pokazać, że bez tej specjalistycznej
wiedzy też da się dobrze dbać o włosy! Wystarczy je obserwować i odpowiednio
pielęgnować – one same wiedzą, co dla nich jest najlepsze!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz